Bugün bu şehirde hiç arkadaşım olmayışına üzüldüm.
Author: nureddinturk
Haziran Altı, 2020
Martıları severdim aslında. Ama geçen bir kızılgerdanı canlı canlı yerken gördüm bir tanesini. Martıların etçil olduğunu unutmuşum, gözlerimle görünce hepsinden nefret ettim. Hâlâ et yediğim için kendimden utanıyorum.
Mayıs Otuz Bir, 2020
Bir bisikletim oldu. Beyaz, lekesiz. Zili bile var. Çocuklar gibi şenim. Kaç yıl olmuş, sayamıyorum. İstanbul’a taşınıyorduk. Bisikletlerin ikisi de çatıdaydı. Annem kamyona yükletmemiş kalabalık yapmasınlar diye. Sonra hiç sürmedim. Liseyi, üniversiteyi bitirdim, yüksek lisansı yarım bıraktım. Bisiklete hiç el sürmedim. Çok olmuş. Çocuklar gibi şenim.
Mayıs Üç, 2020
Akşamdı, bir rakuna rastladım. Gözlerindeki bakışı tanıdım, olağan şüpheli, korkak. Amerikalı zenciler ve ben halinden anlarız.
Nisan Otuz, 2020
Suyun kenarında bir kulübe var. Kulübeye uzanan bir patika. Mavi kardelenler arasında kirpi arıyorum. İçimi ısıtan bir hayal kuruyorum. İki sandalye atıyorum suyun kenarına, ferforje. Bir de sehpa. Sehpada iki kadeh. Güneş hiç batmıyor. Hep günaydın.
Nisan Yirmi Beş, 2020
Kuyruğu kestane rengi bir sincabı seyrettim.Verandaya iki sandalye atmış bir çift bana eşlik etti. Onların yerinde olmak istedim. Parasızlığımı ve yalnızlığımı unuttum. Biralar soğuk değildi. Canım sıkıldı. Yaşamak kolaymış meğer.
Nisan Yirmi Dört, 2020
Üç beş satır kitap okudum. Kafam almıyor. Orhan Pamuk, Veba Geceleri‘ni daha bitirememiş.
Nisan Yirmi İki, 2020
Belirli caddeler üzerinde yürüyordum. Bu kez kiliseden sola döndüm. Bir çayın kenarında mavi kardelenleri, sincapların koşuşturmalarını izledim. Sis çökmüştü sanki. Analog bir makine için güzel manzaralardı, aldırmadım. İnsan hep aynı yolu yürüyüp farklı sonuçlara rastlayamıyordu, anladım. Einstein’ın ellerinden öptüm.
Nisan On Dokuz, 2020
Yürürken bir tam kare çizdim. Sincaplar karşıdan karşıya geçmeyi bilmiyorlar. Bahçesi çitlerle örülü bir evin önünde duraksadım. Ahşap kaplama kireç beyazına boyanmıştı. Büyük bir ağacın gölgesine sandalye koymuşlar. Toprağı mavi kardelenler örtmüş. Pekala bir Monet ya da Renoir tablosu olabilirdi diye düşündüm. Üzüldüm.
Nisan On Altı, 2020
Kar yağdı. Güneş açtı. Kar yağdı. Güneş Açtı. Mikail aç kapa yapmaktan hoşlanıyor. Ben hoşlanmıyorum.
Sincap Güncesi 